Jeśli Twoje próby pomocy nie przynoszą efektów i chory nadal nie chce się leczyć, zwróć się po pomoc do nas.
Interwencja kryzysowa to przygotowane działanie przez osoby najbliższe wobec osoby uzależnionej. Jej celem jest spotkanie razem z tą osobą, na którym przedstawia się fakty, udowadniające potrzebę podjęcia leczenia. Fakty te zostają wcześniej omówione oraz spisane wspólnie z interwentem kryzysowym / terapeutą uzależnień.
Przygotowana sesja interwencyjna posiada charakter konfrontacyjny i rzeczowy. Jest ona konkretna, a jednocześnie życzliwa wobec osoby uzależnionej. Jej zadaniem jest doprowadzenie do udzielenia przez nią zgody na leczenie.
Nie wiesz, jakie działania podjąć, by Twój dom znowu stał się przyjaznym i pełnym ciepła miejscem? Wiesz, że Twój partner lub partnerka potrzebuje specjalistycznej pomocy, ale bagatelizuje problem i coraz chętniej oddaje się nałogowi?
Jeśli ktoś Ci bliski pije za dużo, jeśli w Twoim domu spokój zamienił się w cierpienie, a Ty nie wiesz co zrobić?
Rzeczowość interwencji kryzysowej polega na tym, że omawia się wszystkie fakty i zachowania związane z uzależnieniem. Nie można tutaj stosować uogólnień, interpretacji, osądów i ocen, ani mówić o rzeczach, które wiemy od kogoś innego. Skupiamy się tylko na faktach i samym uzależnieniu.
Poniższe zdania opisują czym jest interwencja kryzysowa dla osoby uzależnionej:
- Interwencja to pomoc komuś, kto tej pomocy nie chce.
- Interwencja to działanie z zewnątrz.
- W czasie interwencji atakowane są argumenty, a nie osoba alkoholika.
Skuteczna interwencja kryzysowa uzależnień zwieńczona jest spotkaniem, na którym bliscy bądź znajomi alkoholika spotykają z nim i przedstawiają fakty, które stanowią ważny powód do podjęcia leczenia.
Wyróżniamy trzy podstawowe cechy udanej sesji interwencyjnej.
- Rzeczowość – należy unikać domysłów i domniemania pewnych zachowań. Alkoholikowi trzeba przestawić fakty dotyczące zaniedbań i krzywd, jakie pojawiły się w bezpośrednim związku z nadmiernym spożywaniem alkoholu. Nie mów też o intencjach alkoholika. Sformułowania typu „myślałeś, że nikt nie zauważy” nie wniosą nic pozytywnego do rozmowy, a mogą skutkować postawą obroną.
- Konkretność – w trakcie przedstawiania krzywd spowodowanych przez alkohol mówimy konkrety, bez żadnych uogólnień. Zamiast więc powiedzieć: „Jesteś złym ojcem”, lepiej podać konkretne przykłady, które o tym świadczą (np. „Kiedy wróciłam do domu, dzieci były głodne” lub „Miałeś odebrać ją ze szkoły, a tymczasem otrzymałam telefon ze świetlicy, że nikt nie przyszedł”).
- Życzliwość – interwencja nie może przypominać kolejnej awantury. Prawda musi być podawana w taki sposób, by człowiek się na nią otwierał, a nie zamykał. Ważna jest zatem atmosfera życzliwości, troski i miłości do alkoholika. Osoba uzależniona musi wiedzieć, że jeśli podejmie leczenie, otrzyma pełne wsparcie najbliższych. Opieraj się tylko na własnych doświadczeniach. Nie używaj argumentów, które są informacjami zasłyszanymi od osób trzecich.
Czym nie jest interwencja kryzysowa wobec osoby uzależnionej:
*Nie jest kolejną awanturą rodzinną na temat czynnego uzależnienia.
*Nie jest sesją oskarżeń i pretensji wobec osoby uzależnionej.
* Nie jest okazją do użalania się na swój los.
* Nie jest dyskusją o tym, dlaczego uzależniony jest w czynnym uzależnieniu.
* Nie jest konferencją na temat, czy nadużywanie środków psychoaktywnych jest normalne czy chorobliwe.
* Nie jest podsumowaniem uzaleznionego w jego rolach społecznych i jak ich nie spełnia (jesteś złym ojcem, co z ciebie za pracownik).
* Nie jest sesją terapeutyczno – leczniczą ani też diagnozą uzależnienia.
* Nie jest dyskusją nad tym, czym jest, a czym nie jest uzależnienie.
* Nie jest publicznym upokarzaniem uzależnionego.
